Samorządowe Centrum Kultury w Mielcu
zaprasza na wystawę
ADAM FAGLIO MALARZ Z WIŚNICZA
wernisaż wystawy 15 kwietnia 2016, godz 19.00 Galeria Domu Kultury SCK
wystawa czynna: 15 kwietnia – 8 maja
Artysta urodził się 13 grudnia 1954 roku w Wiśniczu. Pracując zawodowo (najdłużej w konserwacji zabytków) nigdy nie przestawał zajmować się twórczością, zawsze traktując ją jako rzeczywiste powołanie.
W 1983 roku komisja Ministerstwa Kultury i Sztuki wydała mu zaświadczenie stwierdzające fakt wykonywania zawodu artysty malarza. Od roku 1991 zajmuje się wyłącznie malarstwem. Uczestniczy w życiu artystycznym, biorąc udział w plenerach, wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jego prace znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych (muzeach, kościołach) w kraju i za granicą.
Rzeczywistość przedstawiana w malarstwie Adama Faglio to pejzaże, portrety, martwe natury, niekiedy kompozycje specjalnie aranżowane mające wymiar symboliczny. Jest to zwykle malarska transpozycja otaczającego świata. Staranie wyselekcjonowane przedmioty stają się cichymi aktorami przekazującymi subtelność nastrojów. Malarstwo to można porównać do lirycznej poezji. Jest intymnym wyznaniem smutków fascynacji i delikatnych oczarowań.
Na uwagę zasługuje pewien rekwizyt, wciąż powracający – jak aktor obsadzony w kolejnej roli do barwnych układów artysty − zabawkowych drewnianych koni i marionetkowych jeźdźców. Jest nim szmaciana lalka, która ma dużą głowę osadzoną na chudej szyi, wąskie ramiona, patrząca na widza wielkimi oczami w sposób zdumiewająco poważny. Układy te mają w sobie coś ze smutnego misterium. Jak w dziecięcym marzeniu można odnaleźć w nich bolesne rozdarcie między fikcją a autentycznością.
W opowieściach malarskich Adama Faglio odnajdujemy również poetykę przedmieść, ciszę łąki, malownicze fragmenty miast z ich zabytkowymi budowlami – malowanymi o różnych porach roku i z różnych miejsc. Przybliża nam także niezauważoną dotąd urodę pospolitych fragmentów wnętrz. To, co przykuwa w nich wzrok, to przemyślana kompozycja, dobór barw, precyzyjny rysunek oraz atmosfera miejsc, które przekłada na język malarski.
Korzysta z technik tradycyjnych, pozwalających na zapis bardziej kunsztowny, bezpośredni, bardziej intymny. Barwy kładzie cienkimi warstwami, czy też delikatnie, a precyzyjnie wymierzonymi uderzeniami pędzla. Artyście nie można przypisać określonej gamy barwnej. Kolorystyczne zestawienia barw w jego obrazach są często emanacją subiektywnych doświadczeń − wrażeń i emocji. Posiada znakomite wyczucie koloru. Bazując na barwach lokalnych tworzy własne środki wyrazu. Potrafi osiągnąć rozmaite efekty, stosując gamy pięknie stonowane.
Obrazy te dają dowód bogatej wyobraźni, żeby doświadczyć magii, trzeba dotrzeć do jej granicy, która prowadzi do tego, co „głębiej” – do duszy artysty.
Emilia Mariańska
