Moja debiutancka książka o nowozelandzkiej przygodzie zmierza powoli do druku. Zadedykowałem ją mieleckiemu Ruchowi Patriotycznemu.
Zamieściłem w niej wywiady z ośmioma niezwykłymi osobami, z którymi rozmawiałem w Polsce oraz w Nowej Zelandii.
Książka, jak w soczewce skupia najważniejsze fakty dotyczące sprawy dzieci syberyjskich, które dzięki gen. Władysławowi Sikorskiemu, gen. Władysławowi Andersowi, układowi Sikorski – Majski, Rządowi Londyńskiemu oraz Peterowi Fraserowi – ówczesnemu Premierowi Nowej Zelandii zostały wyrwane ze stalinowskich szpon i zaproszone na Antypody, gdzie według wstępnych założeń miały uzyskać schronienie wyłącznie na czas II Wojny Światowej. Opisałem w niej także późniejsze losy ówczesnych dzieci, (w większości sierot) które w niezwykły sposób zaangażowały się w podtrzymanie pamięci o wygnaniu na nieludzką ziemię w Polsce oraz w Nowej Ojczyźnie. Pod koniec książki umieściłem rozdział „Okiem psychiatry” – w którym wspomniałem o badaniach przeprowadzonych na byłych Sybirakach w Krakowskiej Klinice Psychiatrii w latach 90-tych ubiegłego wieku.
Poza dwoma jego przyjaciółmi Józefa Zawady, kolejnymi bohaterami mojej publikacji; którzy także przeżyli deportację oraz piekło Syberii i znaleźli się na ziemi nowozelandzkiej udzielili mi wywiadu:
– kard. John Dew – Metropolita Wellington, zarazem Prymas Nowej Zelandii
– ks. Tadeusz Przybylak TChr – Prowincjał ks. Chrystusowców w Oceanii
– ks. Bp Wiesław Lechowicz – były Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Emigracji Polskiej
– Pan Czesław Gamrat – miechowianin, który zorganizował kilka edycji Ogólnopolskiego Konkursu Historycznego „Dzieci Pahiatua” adresowanego do uczniów Szkół Podstawowych i Ponadpodstawowych
– Pan Zbigniew Gniatkowski – były Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Nowej Zelandii.
Książka nie powstałaby bez wsparcia spiritus movens przedsięwzięcia – p. Józefa Serafina; który jest szefem mieleckiego Stowarzyszenia RUCH PATRIOTYCZNY. Jestem mu ogromnie wdzięczny za wszelką pomoc, dobre słowo oraz nieocenioną kompetencję w zakresie publikacji, dzięki którym mogłem bliżej zaznajomić się z tematem polskiego wychodźstwa Syberyjskiego.
Książka, jak w soczewce skupia najważniejsze fakty dotyczące sprawy dzieci syberyjskich, które dzięki gen. Władysławowi Sikorskiemu, gen. Władysławowi Andersowi, układowi Sikorski – Majski, Rządowi Londyńskiemu oraz Peterowi Fraserowi – ówczesnemu Premierowi Nowej Zelandii zostały wyrwane ze stalinowskich szpon i zaproszone na Antypody, gdzie według wstępnych założeń miały uzyskać schronienie wyłącznie na czas II Wojny Światowej.
Opisałem w niej także późniejsze losy ówczesnych dzieci, (w większości sierot) syberyjskich, które w niezwykły sposób zaangażowały się w pielęgnowanie i podtrzymanie pamięci o wygnaniu na nieludzką ziemię w Polsce oraz w Nowej Ojczyźnie. Pod koniec książki znajduje się rozdział „Okiem psychiatry” – w którym opisałem badania przeprowadzone na byłych Sybirakach w Krakowskiej Klinice Psychiatrii w latach 90-tych ubiegłego wieku.
Michał Gawle 19.06.2024
