Byłem na 8 Spotkaniu Lotniczych Pokoleń Mielca
Ziemia Mielecka to moja Mała Ojczyzna w której spędziłem większość swojego życia i do której często przyjeżdżam. Tak się w tym roku złożyło, że wrocławski szpital tak mnie podleczył, że po 2 dniach wsiadłem z żoną w auto i przyjechaliśmy do Mielca.
Odwiedziłem dawnych znajomych w Przecławiu, Mielcu i Rodziców na cmentarzu, a w ostatnim dniu sierpnia wziąłem udział w 8-mym Spotkaniu Lotniczych Pokoleń. Ponieważ z wcześniejszych informacji wynikało, że nie będzie mowy o 100-leciu lotniczego Mielca, więc by temu zapobiec rozmawiałem z organizatorami Spotkania, przedstawiając odpowiednią argumentację.
Moja argumentacja jest prosta. Znani z historii Mielca Mielczanie Stanisław i Mieczysław Działowscy od zarania Niepodległości Polski 1918 roku byli lotniczymi mechanikami, pilotami, następnie konstruktorami i budowniczymi własnych konstrukcji szybowca i wielu lotniczych awionetek DKD. Ich awionetki i szybowiec zdobywały nagrody pozostawiając za sobą nawet znane konstrukcje samolotów RWD. Rozpisywała się o nich w okresie międzywojennym lotnicza prasa krajowa. Społeczeństwu Mielca rozbudzili świadomość lotniczą. Do Mielca przylatywały samoloty, odbywały się pokazy lotnicze i zbudowano lotnisko turystyczne. Służąc w batalionie lotniczym w Krakowie, w Bydgoszczy, a następnie ponownie w Krakowie w II Pułku Lotniczym rozsławiali Mielec latając na DKD z mieleckim Gryfem na stateczniku. Ich pamięć po dziś dzień czczona jest w lotniczych kręgach seniorów Krakowa i innych ośrodkach. Historia Działowskich jest tak piękna i urzekająca młodzież, że kiedy ją opowiadam młodzieży wrocławskiej w szkole, niektórzy mają wypieki na twarzy. Tylko wybuch wojny 1939 roku przerwał passę Działowskich. Stanisław wraz z synem udał się na wojenną tułaczkę, gdzie latając jako pilot w RAF nad kanałem La Manche został zestrzelony i zginął pochowany na obcej ziemi w Anglii.
Historię Braci Działowskich przypomniałem, publikując na blogu i wysyłając zainteresowanym reportaż Mieczysława Działowskiego z „Głosu Załogi” 10.12.1981. Zrobiłem to jeszcze w ubiegłym roku 10.12.2017 i przeczytać go można klikając na link:
http://cowiemechanikolotnictwie.blogspot.com/2017/12/reportaz-mieczysawa-dziaowskiego-sprzed.html
Organizatorzy Spotkań Lotniczych Pokoleń Mielca zrozumieli moją argumentację i prezes TMZM Janusz Chojecki w swym wystąpieniu obiecał ją rozważyć i włączyć do obchodów 100 Rocznicy Niepodległości Polski jako 100 lat lotnictwa w Mielcu. Dotychczas uważano że Lotniczy Mielec liczy 80 lat, czyli od powstania przemysłu lotniczego PZL-2 w 1938 roku. We wszystkich wystąpieniach mowa była jedynie o 80-leciu Lotniczego Mielca.
Na zakończenie spotkania zabrałem głos. Podziękowałem, że rozważona zostanie moje argumentacja.
Tylko co tu rozważać. Historii nie da się oszukać, bo pomimo tego że w przeszłości starano się zapomnieć o Działowskich, to czyny Działowskich w sercach Mielczan istnieją po dziś dzień. Świadczyły o tym oklaski jakie otrzymałem po swym wystąpieniu.
Po części oficjalnej, rozdaniu nagród i części artystycznej przy kawie miałem okazję z wieloma znajomymi i przyjaciółmi podzielić się wspomnieniami z dawnych lat.
Znajomy z pracy pilot Korzuch, a powyżej moja żona Lidia
Zbigniew Świerczyński, Jan Misiek, Władysław Florek, Lidia Lenartowicz, Jerzy Pietrzak, Andrzej Tomczyk, Tadeusz Pakuła i Jan Trojanowski
Z prawej posłanka Krystyna Skowrońska
Córka Włodzimierza Adamskiego i Lidia Lenartowicz
Włodzimierz Adamski ze swoją córeczką
Moi przyjaciele i koledzy z pracy mechanicy Józef Ciężadło, Roman Lechociński i Jan Misiek
Mikołajczyk, Gaweł, Ossak, Lenartowicz, Korzuch, Pakuła i Pietrzak
Jak wyżej
NN, Urszula Pluta – żona Adama mojego przyjaciela z Serwisu, Mirosław Mikołajczyk, Gaweł, Teofil Lenartowicz, Korzuch, Tadeusz Pakuła, Jerzy Pietrzak i klęczący Zygmunt Ossak.
Trzeci Mirosław Mikołajczyk, Teofil Lenartowicz, Gaweł, Korzuch, Jan Trojanowski, Tadeusz Pakuła, Jerzy Pietrzak i klęczący Zygmunt Ossak
Jak wyżej tylko doszła jeszcze żona Mikołajczyka
Ogromna ilość wspomnień wiąże się z osobami na powyższych zdjęciach.
Teofil Lenartowicz
Mielec, dnia 1 września 2018
