Uświetnieniem jubileuszu 40-lecia Muzeum było otwarcie wystawy poświęconej doskonałemu, mieleckiemu artyście-drzeworytnikowi Władysławowi Żurawskiemu, która była połączona z promocją albumu autorstwa dr Jerzego Skrzypczaka o jego twórczości i drodze artystycznej. Wystawa została zorganizowana także dla uczczenia 130 rocznicy urodzin artysty i 55 rocznicy śmierci. Udział w wernisażu wzięła także jego rodzina.
Muzeum Regionalne zorganizowało wystawę poświęconą dorobkowi artystycznemu w dziedzinie drzeworytu, który stał się synonimem jego całej twórczości.
Zainteresowanie drzeworytem zaczęło się u W. Żurawskiego ok. 1928 r. i rozkwitło w całej pełni w latach 30. XX w., gdy już otrzymywał nagrody na licznych wystawach krajowych i międzynarodowych, reprezentując kraj. Włączył się w nurt propagowanej m.in. przez W. Skoczylasa idei „sztuki narodowej”.
Istotną cezurą w życiu osobistym i artystycznym W. Żurawskiego była II wojna św. Musiał wówczas uciekać wraz z rodziną z Sokala. Przeniósł się do Mielca, potem jakiś czas, w latach 50., mieszkał w Zamościu, aby po kilku latach powrócić na stałe do Mielca. Lata powojenne stały się dla artysty okresem schyłkowym, pomimo aktywności i udziału w licznych wystawach. Po śmierci w 1963 r. został właściwie „artystą zapomnianym”.
Najczęstszą tematyką prac Żurawskiego są sceny rodzajowe, podpatrywane z codziennego życia: handlujący Żydzi, miejskie przekupki, ulica tętniąca życiem, zabawy ludyczne na wolnym powietrzu, majówki itp. W pierwszym okresie twórczości dominowały jednak sceny religijne oraz modna podówczas huculszczyzna. Artysta nie stronił także od scen myśliwskich i wędkarskich. Robił również exlibrisy, głównie dla przyjaciół i znajomych.
Na wystawie można obejrzeć drzeworyty pochodzące ze zbiorów własnych Muzeum Regionalnego oraz innych muzeów krajowych i bibliotek uniwersyteckich, a także ze zbiorów prywatnych.
Wystawa będzie czynna do 5 maja 2018 roku.
