Po sprawdzeniu około 280 dyktand, zostaną wyłonione trzy osoby najlepiej znające polską ortografię. Zwycięzcy otrzymają wieczne pióra ufundowane przez patronów Dyktanda Niepodległościowego: Marszałka Województwa Podkarpackiego Władysława Ortyla, Starostę Powiatu Mieleckiego Zbigniewa Tymułę i Prezydenta Miasta Mielca Daniela Kozdębę. Uroczysta gala, na której laureaci dyktanda zostaną nagrodzeni odbędzie się 11 listopada w SCK.
W tym roku dzięki hojności naszych darczyńców mogliśmy rozlosować wśród uczestników dyktanda 115 zestawów nagród. Oprócz w/w patronów Dyktanda Niepodległościowego sponsorami nagród byli (w kolejności alfabetycznej): Cafe Kredens Monika Mazur, Centrum Stylizacji Magdaleny Janeczek, Cukiernia Pokusa Marta Rączka-Żurawska, Firma Xerima, Gabinet fizjoterapii Już nie boli Bernadetta Cieśla, GUMOTIV Paweł Róg, Hotel Rado, II Liceum Ogólnokształcące im. M. Kopernika w Mielcu, Księgarnia Atena, Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji, Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej, Muzeum Regionalne w Mielcu, NP Nieruchomości, Tygodnik Regionalny KORSO, Wydawnictwo Szkolne OMEGA, Zakład Mięsny DOBROWOLSCY. Wszystkim darczyńcom serdecznie dziękujemy!
Oto tekst, z którym mierzyli się uczestnicy X Dyktanda Niepodległościowego:
Któż z nas znużony późnojesienną chandrą, zżymając się na chimeryczne nastroje wokół, nie chciałby chyżo czmychnąć w wiraż mrzonek o wakacyjnych wojażach? Niechby choć na chwilę zamiast żółtobrunatnozielonych liści ujrzeć biało-niebieskie niebo, poczuć ciepło przeszłomiesięcznego słońca i udać się w choćby dwuipółtygodniową ekstrapodróż wte i wewte. Zamiast mitrężyć czas, pół siedząc pół leżąc w fotelu, zaplanujmy w okamgnieniu przyszłoroczne wakacje. Nieczęsto szukamy arcyciekawych miejsc w Polsce, tymczasem niedaleko jest tak wiele nieodkrytych atrakcji. Nawet nie najbystrzejszy quasi-turysta wie, że nie lada gratką jest widok hordy popielato-brunatnych przepiórzyc czyhających w grząskich chaszczach, stado bażantów, trzepoczących pustułek na spróchniałym krzewie lub kląskanie piegży. Jednakże zhierarchizowanie dążeń jest różne, niektórzy żądni są widoku chabrów, inni hiacyntów, a niemalże wszyscy lekceważą strzeliste ostróżki. Niebłahy to zgoła problem nawet dla hożego obieżyświata, jaki wybrać kierunek włóczęgi. Może podążyć Szlakiem Orlich Gniazd albo zajrzeć na Półwysep Helski? Sprawdzić hojność Mazowszan czy krakowian? Skoczyć obunóż na Szczeliniec czy zanurzyć się w jeziorze Gopło? A gdyby nie co dzień kontemplować to samo, zahaczyć o Zamek Królewski, przymrużyć oczy przed nieohydnym kopcem Kościuszki, nie najdłużej zabawić na Suwalszczyźnie, ale zagrzać miejsca w Małopolskiem? Przecież tuż-tuż Podhale – niezwykle ciekawy obszar w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej. Jak można by przeoczyć przyprószone tatrzańskie szczyty poprzecinane strużkami potoków lub juhasów pasących stada na halach? Podczas górskich wędrówek Drogą pod Reglami lub Doliną Strążyską warto znaleźć chwilę wytchnienia u hodowcy owiec przy pożywnej żętycy i rzewnej lub półdrwiącej gawędzie o zbójnikach. Nie spotkawszy pseudobajarzy można, nie tracąc nadziei, poszukać śladów historii na sczerniałych nagrobkach Cmentarza Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku. Folklor góralski jest kultywowany na co dzień. Nieopodal położone wsie są zróżnicowane obrzędowo, ale pozostają w harmonii w kwestii żarliwej wiary, niezależności i hartu ducha. Według Sabały żaden góral nie zniósłby hańbiącego brzemienia niewoli i nie oddałby półdarmo zwycięstwa. Jeśli ni stąd, ni zowąd pojawił się na twojej twarzy uśmiech ironii jako komentarz do tego tekstu, rozważ odpowiedź na pytanie: „Znaszli ten kraj?”.
