Wystawa w Galerii ESCEK, powstała, aby upamiętnić historię znajomości i przyjaźni trzech nadzwyczajnych Polaków: hr. Maksymiliana Oborskiego, Piotra Michałowskiego i Fryderyka Chopina. Wszyscy żyli w epoce romantyzmu, byli wielkimi polskimi patriotami, ale nade wszystko – artystami.
Jednym z tych trzech romantyków był hrabia Maksymilian Oborski, głowa rodu od końca XIX wieku związanego z Mielcem. To syn Maksymiliana, Wacław, kupił w 1891 r. majątek mielecki i był właścicielem Pałacyku Oborskich.
Prace rysownika i akwarelisty hr. Maksymiliana Oborskiego nigdy wcześniej nie były w naszym mieście tak szeroko prezentowane. Ekspozycję twórczości Oborskiego traktujemy jako dobrą okazją do pokazania trudnych czasów, w których żył, a także do opowiedzenia o znajomościach z dwoma nadzwyczajnymi Polakami i artystami: z malarzem Piotrem Michałowskim i najlepszym polskim kompozytorem Fryderykiem Chopinem.
Los zetknął ich wielokrotnie, połączyła znajomość, czy nawet wieloletnia przyjaźń, a ich biografie mogłyby dokumentować podręczniki historii Polski XIX wieku. Zwłaszcza życiorys Maksymiliana Oborskiego to egzemplifikacja tragicznych losów polskich patriotów: udział w powstaniach listopadowym i styczniowym, emigracja, represje, przez które stracił rodzinny majątek, zsyłka na Syberię, emigracja…
Zmarły długo wcześniej przyjaciel Oborskiego, Piotr Michałowski, także uczestniczył w powstaniu listopadowym, po którym musiał udać się na emigrację do Paryża. Długoletnia emigracja była też udziałem Fryderyka Chopina, który co prawda nie ma na swoim koncie udziału w powstaniach, ale za to niezwykłe zasługi w uwrażliwianiu europejskich elit na los Polski i Polaków pod zaborami trzech mocarstw.
Dorastający w cieniu napoleońskiej legendy Oborski i Michałowski to wybitni społecznicy – patrioci o malarskich zamiłowaniach, którym historia nie była sprzymierzeńcem, a połączyła emigracja polistopadowa. Oborski i Chopin uczęszczali do jednej klasy Liceum Warszawskiego (miedzy 1823 a 1826 rokiem), a następnie studiowali na Uniwersytecie Warszawskim (Oborski na Wydziale Administracyjnym w latach 1827 – 1828 a Chopin w Szkole Głównej Muzyki w latach 1826 – 1829). Podczas powstania listopadowego wszyscy trzej walczyli – Michałowski i Oborski z bronią w ręku, zaś Chopin ,,armatami ukrytymi wśród kwiecia’’, czyli swoją muzyką. Spotkali się na paryskim bruku: Chopin opuścił kraj w 1830 roku, Michałowski i Oborski w 1831. Oto oni. Przyjaciele, Romantycy, Artyści.
