Denerwują mnie opowieści dziwnej treści, ja się polityką nie interesuję bo to bagno. Wszytko to polega na tym aby niektóre grupy ludzi dorwały się do kieszeni, tych którzy pracują. Nie piszę celowo podatnika – bo znakomita większość „podwieszona pod kieszeń” może gromko zakrzyknąć – my też jesteśmy podatnikami.
Jak się w tej polityce „ogarnąć” stanowi to problem. Edukacja ekonomiczna też nie jest najmocniejszą stroną bo jak zabrać się do czytania ekonomicznych tomiszczy pełnych niezrozumiałych zwrotów. Wpadła mi w oko gdzieś w necie prosta synteza pod nazwą: Ekonomia na Jednej Stronie według Marka Skousena.
Polecam przeczytajcie ten tekst – a inaczej będziecie patrzyć na poczynania polityków, każdego szczebla.
- Interes własny: „Pragnienie polepszenia naszych warunków towarzyszy nam od chwili poczęcia
i nie opuszcza nas do grobowej deski” (Adam Smith). Nikt nie wydaje cudzych pieniędzy tak
rozważnie jak wydaje własne.
- Rozkwit ekonomiczny: kluczem do wyższego standardu życia Są poszerzenie oszczędności,
formacja kapitału, edukacja i technologia.
- Rynek: we wszystkich dobrowolnych wymianach, gdzie znana jest dokładna informacja,
zarówno kupiec jak i sprzedawca zyskują; dlatego wiec wzrost w handlu pomiędzy podmiotami
indywidualnymi, grupami lub nacjami przynosi korzyści dla obydwu stron.
- Konkurencja: ograniczoność źródeł i nieograniczoność potrzeb sprawiają, że konkurencja
istnieje we wszystkich społeczeństwach i nie może być zniesiona przez rządowy edykt.
- Współdziałanie: ponieważ większość jednostek nie jest samowystarczalna i prawie wszystkie
źródła naturalne musza być przekształcane, by były użytecznymi, indywidua takie jak:
robotnicy, ziemianie, kapitaliści i przedsiębiorcy musza pracować razem, by produkować
wartościowe towary i usługi.
- Podział pracy i względna korzyść: różnice w uzdolnieniach, inteligencji, wiedzy i posiadaniu
prowadza do specjalizacji i względnej korzyści każdej jednostki, firmy i nacji.
- Rozproszenie informacji: informacja o zachowaniach rynku jest tak różnorodna i wszechobecna,
że nie może być ona schwytana i przekalkulowana przez rząd centralny.
- Zysk i strata: są one mechanizmami rynkowymi, które wskazują co powinno a co nie powinno
być ostatecznie produkowane.
- Koszt możliwości: choć wiadomo, że czas i źródła są ograniczone, zawsze jednak w życiu
pozostają nam kompromisy. Jeżeli chcesz zrobić coś musisz zaprzestać robienia czegoś innego,
co może miałbyś ochotę robić. Cena, jaka płacisz za angażowanie się w jedna czynność jest
równa kosztom innych czynności, których zaniechałeś.
- Teoria cen: ceny są określane przez subiektywne oceny kupujących (popyt) i sprzedających
(podaż), nie zaś przez obiektywne koszty produkcji; im wyższa cena tym mniejsza ilość
nabywców chętnych kupić, a większa ilość sprzedawców chętnych zaoferować towar.
- Przyczynowość: każda przyczyna ma swój skutek. Działania podjęte przez jednostki, firmy i
rządy maja oddziaływanie na inne podmioty w gospodarce. Działania te mogą być jednak
przewidziane, choć poziom przewidywalności zależy od złożoności akcji przedsięwziętych.
- Niepewność: zawsze istnieje pewien stopień ryzyka i niepewności o przyszłość, ponieważ
ludzie, ucząc się na własnych błędach, często szacują i oceniają ponownie, zmieniając przy tym
zdanie. Utrudnia to przewidywanie ich zachowań w przyszłości.
- Ekonomia pracy: wyższe zarobki mogą być osiągnięte ostatecznie poprzez większą
produktywność np. zastosowanie większych inwestycji kapitałowych na pracownika; chroniczne
bezrobocie jest spowodowane rządowym ustalaniem stopy zarobków ponad równowagę
poziomów rynkowych.
- Kontrole rządowe: kontrole cen, zarobków, dzierżawy mogą dać zyski tylko pewnym
jednostkom i grupom, ale nie społeczeństwu jako całości; ostatecznie kreują one braki,
czarny rynek i pogorszenie jakości i usług. Nie ma takiej rzeczy jak darmowy obiad.
- Pieniądze: celowe usiłowania obniżenia wartości waluty kraju – sztucznie obniżają stopę
procentowa a angażowanie się w politykę „łatwych pieniędzy” nieuchronnie prowadzi do inflacji
i kryzysu ekonomicznego. To rynek, nie państwo, powinien determinować pieniądze i kredyty.
- Finanse publiczne: we wszystkich publicznych przedsięwzięciach, ażeby utrzymać wysoki
stopień wydajności i dobrego zarządzania, zasady rynku powinny być zaadaptowane, kiedy tylko
jest to możliwe:
- – rząd powinien próbować robić tylko to, czego prywatna inicjatywa nie jest w stanie dokonać;
- rząd nie powinien angażować się w interesy, które prywatna przedsiębiorczość może poprowadzić lepiej;
- – rząd powinien żyć w granicach własnych środków;
- – analiza kosztu-korzyści: marginalne korzyści powinny przekraczać marginalne koszty;
- – zasada odpowiedzialności: ci, którzy czerpią korzyści z usługi powinni za nią zapłacić
Mariusz Wicek
