Krzysztof Krzak (ur. 28 marca 1963 w Mielcu, zm. 26 stycznia 2016) – polski poeta i bard.
Krzysztof Krzak – muzyka, gitara i śpiew
Andrzej Ciach – tekst:
Te same myśli
o tym samym.
Ten sam w podeszwę
wbity kamyk.
Ta sama czarna
skrzynka serca.
Tak samo skrzętnie
zapamięta.
Ta sama cisza
ciągle. Oraz
kometa łzy
i snu bohomaz.
Tak samo.
Aż trywialnie wręcz.
Trzy sześć i sześć
melduje rtęć.
Trochę się czuje
trochę wie
trochę się pragnie
trochę ma
– Trochę miłości?
– Czemu nie!
Ona jest trochę
lepsza łza.
Takie kruchutkie
tchnienie – mgnienie
na rozpacz
i na uwierzenie.
Że oczy dobre,
rybka złota,
a Bóg jest Bogiem
nie despotą.
Takie maleńkie
tchnienie – mgnienie
na pamięć
i na zapomnienie.
Świat dąży do prostoty
a piękny życia motyl
polecieć może gdzie chce
i nawet w śmierci siatce
radosnym jest latawcem
bo gdzie doleciał wie.
Pieśń, do której muzykę Krzysiek napisał w Barcelonie na przełomie zima 2011 – wiosna 2012, do krótkich wierszy Andrzeja Ciacha z jego tomiku wierszy „Szurnięte Anioły”. Suita składa się z 4 wierszy: 1. Przygnębnik 2. Co tam coś kiedy ktoś 3. Tchnienie – mgnienie 4. Motyl. Stanowi komplet z utworem „Długa droga do Łopieńki”, z którym łączy się muzycznie. Na koncertach obie pieśni były wykonywane bezpośrednio po sobie. „Suita” to utwór pełen zadumy i nostalgii nad wszystkim co każdego z nas otacza.
