Trud, milczenie, samotność.
Kilkaset osób wzięło udział w Ekstremalnej Drodze Krzyżowej. Z Mielca można było iść aż 14 trasami. Najdłuższa miała ponad 60 km, najkrótsza tylko 40.
– Ekstremalna Droga Krzyżowa to pokonanie wybranej trasy w nocy, medytowanie i zmaganie się z własnymi słabościami. W trakcie długiej, ponad 40-kilometrowej wyprawy uczestnicy mają czas na refleksję i spotkanie z Bogiem. EDK to także wewnętrzna podróż, która pozwala spojrzeć w głąb siebie i uczy pokory -mówią organizatorzy.
Mielecka EDK rozpoczęła się w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Uczestnicy mogli wybrać aż 14 tras. Najdłuższa miała 62 kilometry i wiodła z Mielca do Sanodmierza. Najkrótsza, bo tylko 40-kilometrowa, kończyła się w Ropczycach. W Ekstremalną Drogę Krzyżową można było wyruszyć także w kierunku Pilzna, Odporyszowa, Tarnobrzega, Zabawy, Tarnowa, Pacanowa i Sulisławic.
Każda z tras miała swojego świętego patrona. – EDK z Mielca do Pacanowa patronował św. Bernard z Clairvaux. Uczestnicy przeszli z kościoła pw. MBNP w Mielcu przez Wolę Mielecką, Wampierzów, Zabrnie, Borki, Łękę Żabiecką, Rataje Słupskie, Żabiec, Słupię do Pacanowa.
W tym roku zarejestrowano 682 osoby. Jednak z kościoła NBMP wyruszyło około stu uczestników mniej, a z powodu ekstremalnych warunków atmosferycznych część osób nie dotarła do swoich celów.
„Upadam, ale wstaję, otrzepuję kolana i idę dalej. Nieraz boli, jest trudno, ale to nie powód, żeby rezygnować. Bohaterem się nie rodzisz, a stajesz poprzez swoje wybory -na początku drobne”.
fot. Tomasz Bednarczyk i wcj24.pl
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=0P2Rm5EiiBI&w=925&h=520]
